ตอน4 เมฆหมอกชีวิตมา เพื่อเราฟันฝ่าไป..
มันเหมือน มีอะไรมาจุกที่คอ...
"ผมลืมส่งงานครับ.. ผมทำงานไม่ครบครับ ..เพื่อนๆไม่ให้อยู่กลุ่มครับ..."
ก่อนหน้าคะแนนออก เรารู้สึกถึงความไม่ปกติได้บ้าง ว่า ไมล์ ไม่ได้ส่งหลายงาน ...
ครูประจำชั้น บอกว่า ไมล์มีปัญหาในการส่งงาน งานไม่ครบ ไม่เรียบร้อย และที่ถามหลายๆครู บอกว่า ไมล์มักบอกว่า ทำแล้วแต่ลืมเอามา และวันถัดมาก็ไม่ส่ง ทำให้หลายๆงานได้ 0 และคะแนนงานเก็บคือ 60% ของโรงเรียนแห่งนี้... บางทีในการเรียน ก็ดูเหมือนเหม่อ ไม่ค่อยทำตามสั่งเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา .. บางทีคุย และโพล่งออกมา ไม่จดการบ้าน... นั่นช่างเหมือนอาการโรคสมาธิสั้น ... หรือมันกำเริบขึ้นมาอีก..ฉันคิด
คะแนนกลุ่มก็เช่นกัน ลูกบอกว่าเพื่อนไม่ค่อยให้อยู่ในกลุ่ม ถามเพื่อนที่พอถามได้ ในกลุ่มเด็กชายที่ไมล์พออยู่ได้ ก็จะได้รับคำตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า บางทีไมล์ชอบโวยวาย บางทีเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ บางทีทำอะไรช้า ...ส่วนเพื่อผู้หญิงน่ะหรือ ไม่ยอมให้เข้ากลุ่มเลย เมื่อถามก็บอกว่า ไมล์ชอบโกหก ชอบแถ...ฉันถามลูกว่า ทำไมเพื่อนไม่ให้เข้ากลุ่ม ไมล์บอกว่า อาจเพราะผมตัวใหญ่ ดำ สิวเยอะ เสียงดัง บางทีเพื่อนชอบแกล้ง และหัวเราะเวลาไมล์มีท่าทีเหมือนโมโห เป็นตัวตลก...
เพื่อนผู้หญิงนั้น ไมล์บอกว่า ไม่ยอมคุยด้วย จะเดินหนีไปเลย ถามไม่ตอบ.. จนช่วงหลังๆ ไมล์ก็ไปคบเพื่อนห้องอื่น