เมื่อวันก่อน ได้ตั้งจิตภาวนา อธิษฐานว่า ขอให้ได้ความสงบ จากการไปทำบุญวันเกิด โดยที่เราไปแบบสุ่มๆ ไม่มีแพลน ไปที่ วัดญาณสังวราราม ที่ชลบุรี โดยเข้าไปที่วัดเวลาประมาณ 13 น. ..ไม่ทราบว่าอะไรดลใจให้ไป แต่เมื่อเข้าไป ก็ได้ไปถวายสังฆทานตามที่ตั้งใจไว้กับภรรยา กับพระอาจารย์ท่านหนึ่งในโบสถ์ เมื่อแล้วเสร็จ จึงได้ระบายความในใจ ให้ท่านสอน …
น่าแปลกใจมาก ท่านสอนให้เราเริ่มต้นกันใหม่ทั้งคู่ ในคนละด้านที่เราบกพร่อง พร้อมทั้งแนะนำให้เราไปฟังเทศนาธรรม ของท่านอาจารย์สุชาติ ที่ท่านบังเอิญมาเทศนา เมื่อเวลา 14 น. พอดี เหมือนกับฟ้าดลบันดาลให้เรามาเจอน้ำทิพย์ชะโลมใจ
เมื่อเสร็จจากโบสถ์ เราเห็นคนเดินตามๆกันมา ไม่รอช้า รีบตามมาในสวนหน้ากุฎิท่านทันที ทันการเทศนาของท่าน
ท่านสอนให้เราละวาง และสร้างบารมีธรรม โดยการแบ่งปันทำทาน การถือศีล และการบำเพ็ญภาวนาเพื่อให้เกิดปัญญา
ท่านสอนให้เห็นถึงกิเลส และสอนให้เห็นหนทางเพื่อดับกิเลส เพื่อบรรลุความสุขในใจ ความสุขของการที่ไม่มีอะไรเลย หมายถึงไม่ยึดติด เพราะทุกสิ่งเป็นของไม่เที่ยง ตามกฎไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา การไปยึดติดว่าต้องมีต้องได้ หรือต้องไม่มี ต้องไม่ได้ เมื่อในที่สุดแล้ว ทุกสิ่งมันก้ไม่เที่ยงต้องสูญสลายไปตามเวลา
ท่านสอนเรื่องเมตตา อุเบกขา เนกขัมมาบารมี
วันนั้นตลอดทั้งวันเราอิ่มเอมใจมาก